大學(xué)拼音版兒童讀版

大學(xué)xuézhīdàozàimíngmíngzàiqīnzàizhǐyúzhìshàn大學(xué)之道，在明明善。zhīzhǐhòuyǒudìngdìnghòunéngjìngjìnghòunéngānānhòu知止而后有定，定而后能能lǜlǜhòunéngwùyǒuběnshìyǒuzhōngshǐzhīsuǒ能慮，慮而后能得。物有本末，事有終xiānhòuzéjìndàoyǐ先后，則近道矣。gǔzhīyùmíngmíngyútiānxiàzhěxiānzhìqíguóyùzhìqíguó古之欲明明zhěxiānqíqíjiāyùqíqíjiāzhěxiānxiūqíshēnyùxiūqíshēn者，先齊其家；欲齊其家者，先修其身身zhěxiānzhèngqíxīnyùqíxīnzhěxiānchéngqíyìyù者，先正其心；欲正其心者，先誠其意；欲誠qíyìxiānzhìqízhīzhìzhīzàigéwù其意者，先致其知；致知在格物。wùgéhòuzhīzhìzhīzhìhòuyìyìhòuxīn物格而后知至，知至而后意誠，意誠而后心zhèngxīnhòushēnxiūxiūhòujiāqíjiāqíhòuguó正正而后身修，身zhìguózhìhòutiānxiàpíng治，國治而后天下平。zìtiānzǐyǐzhìyúshùrényīshìjiēyǐxiūshēnběnqíběn自天子以至于庶人，一是皆以修身為本，其本luànzhìzhěfǒuyǐqísuǒhòuzhěbóqísuǒbózhěhòuwèi亂zhīyǒuyěcǐzhīcǐzhīzhīzhìyě之有也。此謂知本，此謂知之至也。1rúèxiùrúhàohǎo所謂誠臭sèjūnrénxiánjūqiè色，此之謂自慊。故君子必慎其獨也。小人閑居為bùjiànjūnhòuyànbù不善善,而著jǐrújiànrán其善誠于中,形于外。故君子必慎其獨也。曾子曰：fù“”xīntǐjūn心廣體胖，故君子必誠其意。lùjūn“瞻rúrúrúrúsè如切如磋，如琢暄jūnrúrúzhědàoxuérú君子，終不可諠兮！”如切如磋者，道學(xué)也；如rúxiūsèlì琢喧jūndàoshèng終不可諠兮者，道盛yě德至善，民之不能忘也。shīyúnwūhūqiánwángbùwàngjūnzǐxiánqíxiánqīn王不忘qíqīnxiǎorénlèlèlìlì其親，小人樂其樂而利其利，此以沒世不忘也。kānggàojiǎshìtài《康誥“克明德?！邦櫿?tiānmíngmìngjùnjiē天之明命.明峻德.”皆自明也。pánmíngrìxīnrìrìxīnrìxīn銘：“”kānggàojiùzuòxīnmín《康誥》曰：““周雖舊邦，xīnshìgùjūnzǐwúsuǒyònɡ其命惟新?！笔枪示訜o所不用其極。jīli《詩》云：“邦畿千《詩》mínmánhuángniǎo云：“緡蠻黃鳥”子曰：鳥乎？《詩》云：穆穆文jījìngjūn王”臣，止jìngfùjiāoxìn止于信。tīngsòng子曰：“聽訟訟乎！”qíngzhějìn無情者，不得盡其辭，大畏民志。此謂知本。xiūxīnshēnyǒusuǒ所謂修身在正yǒusuǒjùyǒusuǒlè正；恐正好yǒusuǒyōuhuànxīn其正患正jiàntīngxiūxīn身在正其心。3jiāxiūshēnzhě所謂齊其家在修其身jiànjìngāijīnè惰而知其惡，惡而zhětiānxiàyànyǒu人莫知其子之èshēnxiū惡，莫知其苗之碩。”此謂身不修，不可以齊其jiā家。jiājiājiàonéngjiào所謂治國必先齊其家者，其家不可教，而能教jūnjiāchéngjiào人者，無之。故君子不出家，而成教于國。xiàozhějūntì長rúxīn所以使眾也?！犊嫡a》曰：如保赤子。”心誠yǒuxuéjià中遠養(yǎng)子而后嫁者也。guóxīngyìjiāguóxīngràngyì一家仁，一國興仁；一家讓，一國興讓lìguózuòl(fā)uànjīréndìng定yáoshùnshuàitiānxiàmíncóngjiézhòushuài國。堯舜率從之。桀紂率天下以míncónglìngsuǒ從從yǒuzhūjǐrénjǐ君子有諸己,而后求諸人;無諸己,而后非諸人。所4藏乎身不恕，而能jiā齊其家。yāoyāozhēnzhēn蓁蓁jiārénjiārénjiào宜其家人?！眏iào“宜兄宜弟。宜兄tèsìfǎ云：“其儀不忒，正是四國。其為父子兄弟足法，zàijiā而后民法之也。此謂治國在齊其家。píngtiānxiàzhěmínxīngxiào所謂平天下在治其國者，上老老，而民興孝；shàngzhángzhángmínxīngtìbèi上長長興悌；上jūnxiéjǔxià君子有絜矩之道上xià下，毋以事上；所惡于前，毋以先后；所惡于后，jiāo毋以從前jiāoxiéjǔ以交于右。此之謂絜矩之道。lèjūnfùsuǒ”民之所好好jiéyányánshīyǐnjù“瞻?！庇?zhěxiàlù國者不可以不慎，僻則為無下戮矣。yǐnjiàn《詩》云：“殷之未喪上yīnjùn殷，峻命不易?！钡赖帽妱t得國，失眾則失國。xiānshèntǔtǔ是故君子先慎zhě此有財，有財此有用。德者本也，財者末也。外本zhēngmínjùmínsànjù內(nèi)末，爭民施奪。是故財聚則民散，財散則民聚。zhěrùrùdàoshàn《康誥》曰：“惟命不于?！钡郎苿t得之，“善jiù以為寶?！本朔冈唬骸巴鋈藷o以為寶，仁親以為jiètā寶?！薄肚厥摹吩唬骸叭粲幸唤槌?，斷斷jìxīnxiūxiūrúyǒuróngyānjìjǐ容yànshèngxīnkǒuchūshí人之彥圣能容之，zǐsūnlímínjì以能保我子孫黎民，尚亦有利哉！人之有技，媢jíyànshèngshí圣通能容，lí以不能保我子孫黎民，亦曰殆哉！”6rénfàngliúsìtóngzhōngguóbǐnɡ唯仁人放同中國jiànxiánjǔjǔ仁人為能愛人，能jiànbùnéngyuǎn先，命遠,過也.好èsuǒfúxìngbìfúzāijiāo是故君子有大道，必忠信以得之，驕泰以失之。shēngcáiyǒudàozhīzhězhòngshízhīzhěguǎzhīzhějí生財之者眾yòngzhīzhěshūzécáizúyǐrénzhěyǐcáifāshēnbùrénzhěyǐ用恒身shēnfācáiyǒushànghàorénxiàbùhàoyìzhěyěyǒuhàoyì上qíshìbùzhōngzhěyěyǒufǔcáiqícáizhěyěmèngxiànzǐ其事不終獻子yuēxùbùcháyújītúnfábīngzhījiābùxùniúyáng乘冰羊；bǎizhījiābùxùjùliǎnzhīyǔqíyǒujùliǎnzhīníng百乘之家，不畜聚斂之臣。與其有聚斂之臣，寧yǒudàochéncǐwèiguóbùyǐlì